خب
من یه دانش آموز رشته ریاضی بودم که وسط زدن تستای فیزیک ، بردن گذاشتنش سر کلاسای انسانی… تا یاد بگیرم چجوری میشه بین همه سختی‌ها و نخواستن ها امید و هدف و انگیزه رو پیدا کرد و کم نیاورد.
توی چندین ماه با تمام سختی هایی که کنکور۹۹ داشت ، خودم رو از صفر رسوندم به رتبه ۲۱۵ و از یه شهر خیلی کوچیک رسیدم به بزرگترین دانشگاه ایران…
من یه نجات یافته‌ام که تجربیاتم ر‌و با شما به اشتراک میگذارم که هدفمون رو پیدا کنیم ، انگیزه‌مون رو و مسیر رو تا تهش باهم بریم…
نگران مسیر نباش باهم خوب تمومش میکنیم به شرط این که قدر تک تک فرصت هامون رو بدونیم و درست استفاده کنیم